وضعیت اجتماعی – اقتصادی شرکت کنندگان در ورزش همگانی کلان شهرها (سیاست ها، راهکارها و شاخص های کنترل)

برنامه‌ریزی و کنترل دو تیغۀ قیچی توصیف شده ­اند. ازاین‌رو شناخت وضعیت اجتماعی- اقتصادی شرکت‌کنندگان به‌منظور برنامه ­ریزی علمی و تعیین شاخص­ های ارزیابی عملکرد برای کنترل مناسب ضرورت می­ یابد. هدف، شناخت وضعیت اجتماعی- اقتصادی شرکت‌کنندگان در ورزش همگانی، روش تحقیق توصیفی– زمینه­ یابی و جامعۀ آماری تمامی شرکت‌کنندگان در ورزش­ های همگانی شهر تهران بودند. در این پژوهش، وضعیت اجتماعی- اقتصادی را مؤلفه­ های مسکن، شغل، درآمد، تحصیلات شرکت‌کننده، همسر و فرزند، میزان مطالعه، تعداد مسافرت داخلی و خارجی، شغل همسر، امکانات شخصی و رفاهی تشکیل می­ دادند. ابزار تحقیق چک ­لیست محقق‌ساخته بود که پس از تأیید روایی محتوا و تعیین پایایی استفاده شد (0/84=α). داده­ ها با استفاده از شیوه ­های آمار توصیفی و آمار استنباطی (تی دو گروه مستقل) تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج دربارۀ متغیر مورد بررسی نشان داد بیشترین شرکت‌کنندگان در طبقۀ پایین (53/8 درصد) و متوسط (43/2 درصد) قرار دارند و کمترین (3 درصد) آمار متعلق به افراد در طبقۀ بالاست. همچنین تفاوت معنا­داری بین وضعیت اجتماعی- اقتصادی زنان با مردان مشاهده نشد. برای تحلیل نتایج و استخراج سیاست­ها و راهکارهای مبتنی بر واقعیات از تحلیل سوات[1] استفاده شده و سپس پیشنهادهای کاربردی به‌همراه شاخص­ های ارزیابی عملکرد از پیش تعیین‌شده ارائه می­ شود. [1].strength,weakness, opportunity, threat